Webinar " Pierwszak, drugoklasista - jak zadbać o dobry początek w szkole?" to czyste złoto. Córka szła do 1 klasy więc byliśmy idealnym targetem. Teraz po roku mogę powiedzieć, że dzięki radom i wskazówkom z tego webinaru pierwsza klasa upłynęła całkiem spokojnie i bezstresowo. Byliśmy na pewno bardziej uważni na potrzeby dziecka, staraliśmy się dawać wsparcie emocjonalne i często można było usłyszeć pytania w stylu "a Ty jak się z tym czujesz?", "Co dziś było interesujące?" czy "Czego nowego się nauczyłaś?". Agnieszka Misiak otwiera nam oczy na to co najważniejsze dla naszych dzieci i każe zapomnieć o własnych doświadczeniach z dzieciństwa w rozmowach z nimi. Uczestnik przeżywa szok, bo sami nieświadomie popełniamy błędy. W bonusie dostajemy świetne, dające do myślenia porównania, a wszystko podane prostym, zrozumiałym językiem z humorem. No ja bardzo, bardzo polecam!

Dystans i poczucie humoru podstawą udanego webinaru.
Poza tym bardzo do mnie przemówiło to o niewciskaniu dziecku własnych lęków i doświadczeń (moi rodzice olewali moją naukę i ja ogarniałam na poziomie paskowym, więc myślałam, że z własnymi dziećmi też tak zrobię i trochę nie wyszło, bo one nie zawsze ogarniają). Zapadł mi też w pamięć fragment o tym, żeby nie cisnąć na zajęcia dodatkowe, bo to jest coś, co niby wiem doskonale, ale i tak kusi, żeby wymusić jakiś angielski albo chociaż basen dla rozwoju cielesnego.

Najważniejsze, co zobaczyłam dzięki webinarowi to to, że na wszystkie szkolne sytuacje dzieci patrzyłam przez pryzmat własnych przeżyć. To trudne, żeby spojrzeć na swoje dziecko jak na odrębną osobę a nie jak na przedłużenie siebie. Do dziś się tego uczę i to ćwiczę mimo, że od webinaru minął rok. I za to jestem niezmiernie wdzięczna, bo to niby oczywista oczywistość ale wydaje mi się, że mało kto o tym pamięta. I w momencie kiedy do mnie dotarło, że "o wow, faktycznie! Przecież moje dziecko może przeżywać to wszystko po swojemu a nie tak jak ja" zrobiło się lżej. I dużo łatwiej. Nie mówię, że łatwo 😁 Ale przynajmniej nie tracimy czasu na coś, co się matce wydaje tylko staramy się poznać i nazwać punkt widzenia samego zainteresowanego.